رابطه ی صهیونیسم با دین حضرت موسی

مفهوم  یهودیت و صهیونیزم از مفهوم اعتقاد به دین حضرت موسی کاملا جداست  و این دو مفهوم را باید  کاملا متضاد و مغایر با هم تلقی کرد و برای هریک آغازی جدا ، و هدفی جدا ، و محتوایی جداگانه قایل شد . صهیونیست ها نه فقط دینمدار نیستند ، بلکه خائن به دین حضرت موسی و اساسا ضد دین و ضد خدا هستند و از دین موسوی به عنوان ابزار اهداف شوم خود استفاده می کنند . بر اساس اید دیدگاه ، دین حضرت موسی توسط گروه منحرفی مصادره شده و ریاکارانه و با تحریف شکل و محتوی ، در مسیر اهدافی شیطانی بکار گرفته شده است . یعنی همانگونه که در زر پرستان و زر اندوزان در همان زمان حضرت موسی ، گوساله ای از طلا را در مقابل تعالیم حضرت موسی علم کردند ، و همانهایی که در زمان حضرت محمد ص با نام های بنی قریظه و بنی نظیر و بنی قینقاع در مقابل دین الهی قرار گرفتند ، در قرن 19 نیز با نامهایی مثل هرتسل ، بن گوریون ، بگین ، و امثال آنها در هم دین الهی و هم انسانیت را مورد تهاجم شیطانی خود قرار داده اند . اینان همان راه و رسم قارون و سامری را دارند و همان عملکرد یهودیانی که حضرت عیسی را به دام دار فرستادند .

معتقدین به این نظریه می گویند : صفات نژاد پرستی ،  زر اندوزی ، ربا خواری ، ریاکاری ، حیله گری ، توطئه و فریب ، ستمکاری و خیانت ، شهوت پرستی و اشاعه ی فساد ، خود خواهی و تحقیر دیگران  که روش عمومی صهیونیست هاست ، چیزی نیست که از سال 1897 در تاریخ این قوم پیدا شده باشد . اسناد تاریخی فراوان حاکی از وجود و شیوع و ادامه و استمرار این ویژگی ها در قوم یهود است که به صراحت با تعلیمات حضرت موسی و کلیه ی ادیان الهی مغایر و مخالف است .
نکته ی ظریف در توجه به این سوال است که آیا صهیونیسم قبل از 1897 وجود داشته است یا نه ؟ و اسم آن چه بوده است ؟ با ویژگی هایی که پس از تاسیس دولت اسرائیل ، در صهیونیزم سراغ داریم ، این ویژگی ها همواره در اندیشه های قومیت پرستی یهود بوده است و نه در تعالیم حضرت موسی . حضرت موسی به عنوان یکی از پیامبران اولوالعزم الهی ، قطعا علیه این صفت های ضد بشری که بر شمردیم بوده است و بنابر این ، کسانی که دارای این صفات و عمل کننده به آنها هستند ، سنخیتی با دین موسی ع ندارند . پس ، اگر در گذشته ی تاریخ ، لغط صهیونیزم وجود نداشته است ، به جای آن ، کلمه ی یهود به کار می رفته است . در کتب مختلف تاریخی و حتی ادبی و اشعار شاعران ، آنجا که سخن از طمعکاری و سرمایه داری و زر اندوزی و پول دوستی  و حقه بازی و حیله گری و رفتار موذیانه و توطئه و خودپرستی است نام یهود به کار گرفته شده است . نمونه هایی از این موضوع را در مطالب بعدی خواهیم گفت .