سانسور تاریخ ( 7 ) نقش صهیونیست ها در یهود آزاری

اسنادی در نقش رهبران یهود در توطئه های آزار یهودیان به منظور سرعت بخشیدن به کوچ به فلسطین وجود دارد که به شدت سانسور می شود . در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ، در برخی از نقاط روسیه وقایعی روی داد که به درگیری میان یهودیان با دیگر اقوام منجر شد و تعدادی از یهودیان ، چون دیگر اقوام به قتل رسیدند. رهبران یهود به نحو بسیار ماهرانه ای در ایجاد این درگیری ها نقش داشتند و از نتیجه ی آن آشوب ها که منجر به کشته شدن یهودی ها می شد ، استفاده می کردند و با پخش شایعات و تبلیغات باعث ایجاد وحشت و هراس درمیان جوامع یهودی می شدند. مجله ی رُز الیوسف چاپ مصر نوشته بود : در تظاهراتی بر ضد یهودی های شوروی ، بیانیه هایی توزیع شد که در آن ها نقش سازمان های صهیونیستی در دامن زدن به اختلاف های قومی میان ملت های گوناگون در شوروی بر ملا شده بود. این اعلامیه ها همچنین از دست های پنهانی که موجبات ترویج شایعات کاذب در مورد کشتار یهودیان توسط روس های متعصب را تدارک دیده اند، پرده برمی داشت.

***

همکاری و معاضدت صهیونیست ها با قدرت های جهانی و ایجاد رعب و وحشت در میان جوامع یهودی برای انتقال به فلسطین، واقعیت دیگری است که بیش از همه چهره ی واقعی آنان را افشا می کند. به گواهی اسناد معتبر تاریخی ، دوره هایی که بیشترین افراد و گروه های یهودی از لحاظ آمار و ارقام به فلسطین منتقل شدند ، دقیقاً همان دوره هایی هستند که صهیونیست ها با قدرت های جهانی در خلال جنگ دوم جهانی به طرز بسیار حساب شده ای همکاری داشتند . برای آن ها فرقی نمی کرد که این سناریو را در روسیه اجرا کنند یا اروپا و آسیا و آمریکا. آن ها به نیروهای انسانی احتیاج داشتند و هر جا که اثری از آن ها بود، به سراغ شان می رفتند. برای مثال ، هفته ‌نامه اسرائیلی هائو لام، ش20، آوریل و اول ژوئن 1966 و چند نشریه اسرائیلی دیگر. نوشتند که یهودیان عراقی هیچ تمایلی برای رفتن به فلسطین نداشتند و حتی تحت تأثیر تبلیغات صهیونیستی نیز واقع نشدند، اما شبکه های صهیونیستی به طرز حساب شده ای به سراغ آن ها رفتند. یهودیان عراق به خوبی در این کشور جا افتاده بودند. خاخام بزرگ عراق، «خدوری ساسون» اعلام کرد : از هزار سال پیش، یهودیان و اعراب از حقوق و امتیازات یکسانی برخوردارند و هیچ کدام خود را عناصری مجزا در این ملت تلقی نمی کنند. این موضوع برای استراتژی اشغالگرانه صهیونیسم بسیار خطرناک بود. به همین علت ، توطئه یهودستیزی طبق برنامه مدوّنی در عراق به اجرا در آمد. براساس این طرح ، اقدامات تروریستی اسرائیل های در سال 1950 میلادی(1329ش) در بغداد شروع شد. در مقابل خودداری یهودیان عراقی از نام نویسی در فهرست مهاجرت ، سرویس های مخفی اسرائیل برای مجاب کردن یهودیان در اینکه باور کنند در خطر هستند، از پرتاب بمب در میان آن ها خودداری نکردند... حمله به کنیسه «شم تو» سبب مرگ سه نفر و مجروح شدن ده ها نفر دیگر شد . بدین ترتیب مهاجرتی که به «عملیات علی بابا» شهرت داشت آغاز شد. با این ترفند ، بخشی از یهودیان عراقی به فلسطین منتقل شدند.

مایکل آدامس نیز در کتاب می رویم تا کمی هیزم جمع کنیم ، که درسال 1351 یعنی قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران ، چاپ شده است می نویسد : در سال 1950.م صهیونیست ها برای این که یهودیان عراقی را مجبور به مهاجرت به اسرائیل کنند، توسط مزدوران خود، کنیسه های یهودیان عراق و دیگر مکان های متعلق به یهودیان را با بمب مورد حمله قرار دادند.

به نقل از هارون یشایایی ، سردبیر نشریه ی کلیمی «تموز» در مجمع بررسی صهیونیسم، دانشگاه تهران، اطلاعات سیاسی، ش12، 28/3/65 : «داوید بن گورین» که بعدها نخست وزیر اسرائیل شد ، خود صریحاً اعتراف کرده است که از طریق عمّال خود در انفجار یکی از کنیسه های یهودیان در بغداد (سال 1327ش 1948م) دست داشته است تا ثابت کند که یهودیان عراقی تحت تعقیب و شکنجه و آزار هستند. او می گوید: قصد دارم جوانان یهودی را برای دامن زدن به مبارزه یهودستیزی به کشورهایی که سکنه یهودی نسبتاً زیادی دارند، اعزام کنم. زیرا این عمل خیلی مؤثرتر از ندای میهن باستانی برای مهاجرت یهودیان به فلسطین است.

«هارون شیایایی» از روشنفکران کلیمی ایران، ضمن اعتراف به این رخداد تلخ می گوید: صهیونیست ها در بسیاری از موارد سعی کرده اند خود زمینه ساز جریان آنتی سیمیتیسم باشند و یا در مواردی خود آن را به وجود آورند. او در ادامه اعتراف می کند: هر وقت منافع سوداگران یهودی از طرف رقیب مورد تجاوز قرار می گرفت، فریاد وامصیبتا سر می دادند و در این میان، توده های بی گناه یهودی اروپا ، چون گوسفند قربانی ، در مراسمی به مسلخ می رفتند... صهیونیست ها از این پدیده که خود در ایجاد آن سهم به سزایی داشتند، به نحو احسن استفاده نمودند و در مراحل بعدی در ایجاد آن مشارکت داشتند . صهیونیست ها هر گاه دچار مشکل و مسئله ای می شدند بر تنور "یهودآزاری" می دمیدند و آن را روشن می کردند و حتی از کشتار یهودیان، کوچک ترین شرم و ابایی نداشتند.

طبق بعضی نوشته ها ، صهیونیست ها چندین کشتی حامل یهودیان را که با هزاران ترفند جمع آوری و وادار به کوچ به سرزمین فلسطین کرده بودند، در میان راه و به بهانه وجود مشکلات اداری و سیاسی ، در اسکله ها و لنگرگاه ها منفجر کردند و به قعر آب ها فرستادند کشتی پاتریا تنها کشتی در این رابطه نبود .

موریس کونوپنیکی Konopnicki, Maurice که خود یهودی و اسرائیلی است در این باره چنین نوشته است: در سال 1942 کشتی استروما Struma نیز که از لنگر انداختنش جلوگیری به عمل آمده بود، با 769 نفر سرنشین رومانیایی غرق شد و تنها یک نفر نجات پیدا کرد .

جالب توجه است که با اینکه موریس کونوپنیکی اقرار می کند نیرو های هاگانا این کشتی را با 769 مسافر یهودی غرق کردند ، اکنون برخی سایت های اینترنتی غرق شدن این کشتی را به گردن ناوشکن شوروی می اندازند والبته بعید نیست که نیروهای هاگانا از پوشش این ناو شکن استفاده کرده باشند .