داعش ، مغول ، و یهود

کسانی که در طول چند سال گذشته ، اعمال وحشیانه ی داعش از قبیل سر بریدن و شکنجه های گوناگون آن ها را دیده اند ، شاید این سوال را از خود کرده باشند که چرا داعش چنین اعمالی را که به شدت مورد تنفر افکار عمومی در جهانی است ،عملی کرده و حتی عمدا فیلم این اعمال خود را ، در معرض دید مردم جهان قرار داده است . این شیوه که با نام اسلام برای جلوگیری از گرایش های جهانی به اسلام عملی شده است ، ضمنا برای این بوده است که با سیاست ایجاد وحشت ، و مرعوب کردن مردم ، به تسلیم بی قید و شرط آنها منجر شود ، در تاریخ ظلم و جنایت ، بار ها ثبت شده است .

تورات در صحیفه ی یوشع باب 6 آیه ی 20 در اشاره به عملکرد بنی اسراییل می گوید " : شهر را گرفتند و هر آنچه در شهر بود ، از مرد و زن و جوان و پیر حتی گاو و گوسفند و الاغ را به دم شمشیر هلاک کردند" .

چنین آموزه هایی که قطعا از تحریف ها و افزوده های ظالمان تاریخ به کتاب الهی است ، در مقاطعی از تاریخ ، به ویژه در حمله ی مغولان به ایران و دیگر مناطق اسلامی ، عملی شده است . در سِفر تثنیه ی کتاب تورات نیز می خوانیم :

"چون یهوه خدایت آن را بدست تو بسپارد جمیع ذکورانش را به دَم شمشیر بکُش . لیکن زنان و اطفال و بهایم و آنچه در شهر باشد یعنی تمامی غنیمتش را برای خود به تاراج ببر و غنایم دشمنان خود را که یهوه خدایت بتو میدهد بخور. به همه شهرهائی که از تو بسیار دوراند که از شهرهای این امت‌ها نباشند چنین رفتار نما. اما از شهرهای این امت‌هائی که یهوه خدایت تو را به ملکیّت میدهد ، هیچ ذی نَـفَس را زنده مگذار . بلکه ایشان را یعنی حِتّیان و اموریان و کنعانیان و فَرِزّیان و حِوّیان و یَبوسیان را چنانکه یهوه خدایت تو را امر فرموده است بالکل هلاک ساز ".

تعدادی از تحلیل گران تاریخ معتقدند وحشیگری مغول به دلیل خوی و خصلت بیابان نشینی آنان بود . اما این تحلیل ، درست و کامل نیست . مغول ها وقتی هم که شهر نشین شدند ، همین شیوه را ادامه دادند ، بنا بر این ، باید ریشه ی این اعمال را در هدف ها و آموزش هایی که دیده بودند ، جستجو کرد .

شواهد زیادی در دست است که مغولان برای ایجاد وحشت از پختن و خوردن گوشت ابایی نداشتند. راهب فرانسوی ، پل سنت کونتین که از یکی از فرستادگان پاپ ) اینوسنتِ چهارم( به امپراتوری مغول بود و از ارمنستان وشمال غربی ایران در ۱۲۴۷ میلادی ) ۶۴۴ هجری( دیدن کرد گزارش کرده است که مغولها به سه دلیل گوشت دشمنان خود را می خوردند : از فرط گرسنگی ، به منظور لذت یافتن ، و برای ایجاد وحشت در دشمن . چند نمونه از آدم خواری در تاریخ ایلخانان ثبت شده است .

سر جان ملکم انگلیسی در کتاب خود به نام تاریخ کامل ایران از سیاست زهر چشم گرفتن مغولان اینگونه تعریف می کند که : " قلعه ی میّافارِقین که از اضلاع ( توابع ) دیاربکر است ، چون در معرض حملات مغول در آمد ، اهل قلعه پای ثبات فشردند ، و پس از آن که به سبب قحط و عدم آذوقه قلعه مفتوح گشت ، اهالی را علی الفور ، از شمشیر گذرانیدند ؛ و ملک کمال یا به قولی ملک اشرف حاکم آنجا را تا چند روز ، شکنجه و عقوبت می نمودند و هنگام غذا گوشت از بدن وی بریده و در دهانش می نهادند . اخبار اینگونه اعمال در بلاد منتشر گشته دیگر کسی را یارای مقاومت نماند و قلعه ها بود که بدون منازعت مفتوح می شد ".

نمونه ی دیگر از چنین اقدامات مغولان را در کتاب جامع التواریخ چنین می خوانیم :

گـُیوک خان ( پسر اوگتای و نوه ی چنگیز ) نزد مادر رسید ... و بعد از دو سه ماه توراگِنه خاتون ، نماند . شخصی علوی سمرقندی شیره نام ، شرابی قداق ، فاطمه خاتون را غَمز کرد ( فریب داد ) که کوتان ( پسر اوکتای قاآن نوه ی چنگیز ) را سحر کرده که معلول شده . چون بیماری کوتان زیاد شد ایلچیان نزد برادر خویش گـُیوک خان فرستاد که استیلای علت ، سِحر فاطمه خاتون است و اگر حالتی حادث شود ، قصاص از وی طلبد . و متعاقب ، خبر وفات کوتان برسید ... و چون گـُیوک خان بر تخت نشست ، اول یارغوی ( مجازات ) فاطمه پرسید ، و بعد از آن که به زخم چوب و شکنجه معترف گشت ، منافذ زیر و بالای او بدوختند ، و در نمد پیچیده ، در آب انداختند ، و متعلقان او در معرض هلاک افتادند . و بعد از وفات گـُویوک خان ، علی خواجه اُغول ، شیره علوی مذکور را به همین تهمت غَمز کرد و گفت خواجه اوغول را غمز کرد و شیره در بند افتاد و از مثله کردن و انواع مطالبات نامقدور ، از زندگانی مایوس گشت و او را نیز نگاه داشته ، به گناه ناکرده اقرار آورد و او را همچنان به آب انداختند و زنان و فرزندان او را به شمشیر گذرانیدند ".

خُرد کردن استخوان های بدن ، یکی دیگر از شیوه های مورد استفاده ی مغولان بود که باز در جامع التواریخ خواجه رشیدالدین فضل الله نمونه هایی از این دست وجود دارد که : " مونککا قاآن فرمود که علی خواجه را از چپ و راست می زدند ، تا تمامت اعضای او خرد گشت و بدان الم ، فرو شد و زنان و فرزندان او در ذُلِّ اَسر افتادند ".